به نظر من مبنای تمام سوالاتی که در جلسات کوچینگ مطرح می‌شوند تا مراجع را بر سر خواسته‌اش قرار بدهند، یک چیز است: اینکه مراجع «چرایی» خودش را پیدا کند. شاید تمام بی‌قراری‌های آدمی در گرو یافتن خویشتن است؛ گویی در اندرون او دنیایی است در انتظار کشف. دنیایی که فقط «یک» کاشف دارد و همانا آن کاشف خود آن فرد است. نقشه‌ی گنج در درون هر فرد نهاده شده است و در سکوت و گفتگو با خویشتن است که این «راز سر به مهر» کشف خواهد شد.

ایجاد بستر مناسب برای برانگیختن رشد-مغز قابلیت پلاستیکی دارد: در طول زندگی بزرگ می‌شود و خود را تطبیق می‌دهد. این یعنی شما هرگز همان کسی نمی‌مانید که بوده‌اید. همه‌ی ما می‌توانیم باهوش‌تر، مدبرتر و شادتر شویم. این دیدگاه رایج و مایوس‌کننده که آدم‌ها تغییر نمی‌کنند به لحاظ علمی اشتباه است. آن کسی که همیشه در کارهایش شکست می‌خورد با مراقبت درست، می‌تواند عملکرد در سطوح بالاتر را یاد بگیرد.

آخر کجاست؟-وقتی در بهترین شرکت دنیا هستید و به نظرتان کسل‌کننده و تکراری می‌آید، چه محل یا شغل دیگری متصور است که نو، جذاب و آموزنده باشد؟! آنچه در کلام می‌آید، زندگی و آینده‌ی شما را می‌سازد، اگر فکر شما این است که قبول شدن در این رشته یا آن دانشگاه، "آخر" دنیا است، پس قبول نشدن به معنای شکستی برای عمر و پایان دنیای شماست. اگر هم قبول شوید، دنیای شما پایان خواهد یافت، منتها با چند سال تاخیر!

من مدتی به دنبال مفهوم و ماهیت ره‌یاری (کوچینگ) بودم و در این مقاله قصد دارم مجموعه‌ای از تعاریفِ ره‌یاری (کوچینگ) را که در این مدت به آنها برخورده‌ام برای شما بیان کنم.

ره‌یاری (کوچینگ) مدیران اجرایی؛ اندازه‌گیری بازگشت سرمایه-چه آموزش مدیریتی باشد چه کوچینگ مدیران اجرایی، سوالی که مدت‌هاست بدون پاسخ مانده این است که "در ازای پولم چه چیزی به دست می‌آورم؟"

ما همه دارای «جمله‌های پیش‌فرض زندگی»2 هستیم که از مجموعه همین الگوهای ذهنی شکل گرفته و تمام مسیر زندگی ما را به‌وجود می‌آورند. مثلا یکی از مهم‌ترین جمله‌های پیش‌فرض زندگی من که در یک خانواده فرهنگی بزرگ شده‌ام این بوده که «آدم موفق کسی است که خوب درس بخواند، بعد دانشگاه برود، بعد ‌شغل مناسبی پیدا کند با حقوق خوب و برای خانواده‌اش با خرید خانه و ماشین در مراحل بعدی، ویلا و سفرهای خوب، یک زندگی عالی بسازد.