“اگر چراییِ خودت را پیدا کنی، چگونگی‌ها حل می‌شوند!”
در این جمله راز بزرگی نهفته است.
همواره در تکاپوی دست یافتن به هدفی هستیم که برای تحقق آن دشواری‌های بسیاری را متحمل می‌شویم؛ برای خریدن خانه، خود را به آب و آتش می‌زنیم. برای قبول شدن در کنکور ماه‌ها فشار و استرس را تحمل می‌کنیم. برای جلب رضایت معشوق، حتی حاضریم خودمان را هم نادیده بگیریم؛ اما پس از برآورده شدن همه‌ی این خواسته‌های مهم و حیاتی، هم‌چنان بی‌قراریم و ناراضی!
کانون یادگیری فردا برگزار می‌کند:
در دنیای امروز، استرس و هیجانات منفی را به صورت روزانه تجربه می‌کنیم که بخش عمده‌ای از انرژی‌های درون ما را صرف خود می‌کند.
کارگاه تازه‌ی کانون یادگیری فردا:
کانون یادگیری فردا در مجموعه کارگاه‌های آموزشی مدیران شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران، با ارائه‌ی کارگاه « تغییر نگرش در مدیریت تحول» شرکت کرد. این کارگاه که در روز سه‌شنبه ۳م بهمن‌ماه سال جاری در دانشگاه تربیت مدرس برگزار شد، همانند کارگاه‌های دیگر همراه با بازی بود و در ذهن مخاطب ایجاد پرسش کرد. ادامه مطلب …
هر مراجعی که به جلسه‌ی رهیاری ( کوچینگ) می‌آید، یک فرایند یادگیری تعاملی و همراه با رشد دوطرفه برای او و رهیارش آغاز می‌شود.
آن‌چه که تا کنون بوده و هست، مورد کاوش قرار می‌گیرد و آن‌چه که می‌خواهد باشد، گاه شفاف و گاه کشف می‌شود. خواسته‌های ما، به نوعی چشم‌اندازی هستند که گاه به شکل تصویر و گاه به شکل کلام در ذهن و زبان ما جاری می‌شوند.
معمولاً از من درباره‌ی تفاوت بین DISC و MBTI (تست مایرز-بریگز) می‌پرسند و اینکه استفاده از کدام نسبت به دیگری بهتر است…
مدل DISC و MBTI هر دو ابزارهای ارزیابی هستند که رفتار و شخصیت را نشان می‌دهند. هر دوی آنها اعتبار بسیاری داشته و افراد، سازمان‌ها، موسسات و شرکت‌ها در تمام دنیا از آن استفاده می‌کنند. با این حال، بین DISC و MBTI چند تفاوت مهم وجود دارد:
ارزیابی DISC کوتاه‌تر از MBTI است (معمولاً 30-25 پرسش در DISC در مقابل 90 پرسش در اغلب تست‌های MBTI).
آزمون MBTI افراد را به 16 گروه 4 حرفی به این شرح تقسیم می‌کند:
برون‌گرا (E)/درون‌گرا (I): برون‌گراها با حرف زدن و تعامل کردن با دیگران بهتر یاد می‌گیرند. درون‌گراها تامل بی‌صدا و حریم شخصی را ترجیح می‌دهند.
چند روزی است که در ته دلم احساس ناخوشی می‌کنم. حالا دیگر کم و بیش متوجه احساسات درونیم می‌شوم. اینکه زبانِ احساسات خود را بفهمیم، یک توانایی است؛ چرا که معمولا در درگیری‌های روزمره، احساساتمان را فراموش می‌کنیم و کمتر فرصت می‌کنیم متوجه احساسات خود باشیم.
در هنگام خوش‌حالی، وقتی کسی از دلیل شادی ما می‌پرسد، به اندازه‌ی یک لحظه با خود فکر می‌کنیم که: “آره امروز خوشحالم، اما چرا؟” و باز خود را در روزمرگی‌ها غرق می‌کنیم تا تلنگری دیگر؛ و گاهی در حالی که پس زمینه‌ی احساسمان را ناراحتی ای فرا گرفته است که رفتارمان را تحت الشعاع قرار داده است، بدون آنکه متوجه باشیم دلیل این پرخاش چیست، زندگی خود و اطرافیان را تلخ می‌کنیم.
در قسمت قبل، اشاره شد که «فضای کاری سازمان، انعکاس مستقیم رفتار رهبران و مدیران ارشد آن است». در این‌جاست که برای شروع هر تغییر موفقی در فضای کاری سازمان، تغییر در رفتار رهبران و مدیران ارشد آن الزامی به‌نظر می‌رسد. حال سوال این‌جاست که نقطه آغاز تغییر در رفتار کجاست؟ چگونه باید این سفر را آغاز کرد؟ مقصد کجاست؟ آیا در طول راه سنجه‌ای نیز وجود دارد که مسیر صحیح را به ما نشان دهد؟ خودشناسی که در مقاله پیشین به آن اشاره شد لزوم آغاز هرگونه تغییرموفق در رفتار است وچنین ضرورتی شامل تمامی کارکنان می‌شود؛ نه فقط رهبران و مدیران ارشد کسب و کار. ادامه مطلب …
همواره وقتی صحبت از استراتژی و موفقيت به ميان مي‌آيد، لغاتی چون حال و آینده، مبدا و مقصد، وضعیت موجود و وضعیت مطلوب در ذهن تداعی می‌شود. سپس در بهترین حالت، با ارزیابی وضعیت موجود و ترسیم آینده‌ی مطلوب توسط اهداف کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت برنامه‌های اجرایی جزیی‌تر شامل منابع ، زمان و نقاط کنترلی، طراحی شده و ابلاغ می‌گردد. در طول مسير، وضعیت با تمام قوا پایش می‌شود و انحراف از برنامه گزارش و راه حل‌های مناسب، به موقع تعریف و اجرا می‌گردند. اما در قرنی که بنا بر آمار، 72 درصد از کل فروش یکی از موفق‌ترین شرکتهای دنیا، شرکت اپل، از طريق محصولاتی بوده است که پنج سال پیش حتی در تصور نیز نمی‌گنجیدند، آیا تنها با اتکا به روش‌های فوق امکان موفقیت برای همه شرکت‌ها وجود دارد؟ آیا به‌راستی تمام توان سازمان رسیدن به اهدافی است که مدیران مشخص می‌کنند؟ با توجه به سرعت زیاد تغییرات در قرن حاضر، آیا تمامی اهداف سازمان، بدون تغییر باید دنبال شوند؟ ادامه مطلب …
