آیا شما در کوچ کردن کارمندان‌تان موفق هستید؟ در سال‌هایی که درباره این موضوع روی شرکت‌ها مطالعه و کار می‌کردیم متوجه شدیم که وقتی بسیاری
چگونه می‌توان مهارت‌های رهبری را توسعه داد؟ – صدها کتاب در بازار وجود دارد که همه ادعا دارند رازهای رهبری یا مدیریت عالی را معرفی می‌کنند، همه اینها ترسناک، سردرگم کننده، و گاهی متناقض به نظر می‌رسند. پس یک رهبر الهام‌بخش باید چه‌کار کند؟ به همین خاطر به عنوان یک کارشناس و متخصص (کسی که مسئول توسعه رهبری در یک سازمان است) بسیار مهم است که خیلی شفاف، شایستگی‌های کلیدی رهبری که برای موفقیت در کسب و کار درحال حاضر و برای آینده لازم هستند را مشخص کنید.
مهارت یادگیری را می‌توان یاد گرفت.
افراد زیادی به اشتباه تصور می کنند توانایی یادگیری به هوش برمی‌گردد. برای آنها یادگیری یک ویژگی ذاتی مانند رنگ چشم است، که به ژنتیک و وراثت مربوط می‌شود. اما هم‌چنان این اختلاف نظر وجود دارد که آیا افراد، یادگیرنده زاده می‌شود یا نه؟ پس چرا اصلا باید در یادگیری مهارت بیشتری کسب کنیم؟
سه تفاوت بین بازخورد و انتقاد-من چندین بار در موقعیت‌های مختلف و در شرایطی نسبتاً قاعده‌مند و منظم با مراجعان، اصول دیل کارنگی “انتقاد نکردن، محکوم نکردن و شکایت نکردن” را تمرین کرده‌ام و تقریباً همیشه با این سوال مواجه شده‌ام که “خوب، چطور باید مشکلات را حل کنم، اگر نتوانم انتقاد کنم ؟”
یک تافل مرگ بار- ما برای روبرو شدن با خودمان نیاز به جسارت و استقامت داریم. خودکاوی در حضور یک کوچ (رهیار) می‌تواند روشنگر باشد، مراجع با داشتن یاری بدون قضاوت و شنوا، دلیل کارهای خود و گزاره‌های عمیق پشت آن را می‌بیند.
همکاری با یک شنونده بد – کار کردن با افرادی که به حرفتان گوش نمی‌کنند، چالش‌برانگیز است. همکاران اگر حرفهای شما را قطع کنند، همهمه کنند، حواسشان پرت باشد، یا همیشه منتظر باشند نوبتشان برسد و صحبت کنند، نتیجه یکی است: احساس می‌کنید کسی به حرف شما گوش نمی‌کند و احتمال سوءتفاهم— و اشتباه— بالا می‌رود. آیا تاکتیک‌هایی وجود دارند که از آنها برای ترغیب همکارا‌‌‌ن‌تان به بهتر گوش دادن استفاده کنید؟
پادیادگیری – آلبرت انیشتین گفت: “ما نمی‌توانیم مشکلات‌مان را با تفکری مشابه آنچه آن را ایجاد کرده است، حل کنیم.” در این زمانه‌ی در حال تغییر و دگرگونی، ما باید از الگوهای ذهنی و افکار و اندیشه‌مان آگاهی داشته‌باشیم.
نقطه شروع پادیادگیری و کنار گذاشتن آموخته‌های ناکارآمد پیشین؛ تغییر در شیوه اندیشه‌ی ما درباره‌ی یادگیری است.
رهیاری زندگی چیست؟-رهیارها (کوچ‌ها) بیشتر مربیان ذهن هستند تا بدن. آنها نمی‌توانند برای شما ورزش کنند اما می‌توانند به شما در تعیین اهداف کمک کنند. همچنین به شما کمک می‌کنند تا عملکرد عینی خود را ارزیابی کنید و برای بهبود عملکردتان اقدام کنید. آنها به شما انگیزه می‌دهند و کارهایتان را پیگیری می‌کنند
نظارت در رهیاری-نظارت برای کُوچ‌ها (رهیارها) به مثابه یک جایگاه امن برای انعکاس دقیق خود، ضروری است که در نهایت منجر به افزایش خودآگاهی و اعتماد به نفس معقول و منطقی می‌شود.
ارزیابی رشد و تعالی رهبران و مدیران-رسالت یک کوچ کمک به رهبران موفق برای دستیابی به تغییرات مثبت در رفتار است: تغییر در خودشان، افرادشان و تیم‌هایشان.
گام بعدی این است که تعیین کنید: ذی نفعان اصلی مراجعان شما چه کسانی هستند؟ رفتارهای کلیدی که مراجع خواهان تغییر آن است کدامند؟
آیا مراجع را می توان مجبور به تغییر کرد؟-گاهی، علی‌رغم ماهرانه‌ترین و قهرمانانه‌ترین تلاش‌های ما و برخلاف آنچه مراجعان می‌گویند، آنها آماده‌ی تغییر نبوده یا اصلاً قادر به تغییر نیستند؛ حتی اگر شانس برد یا باخت خیلی بالا باشد.
من مدتی به دنبال مفهوم و ماهیت رهیاری (کوچینگ) بودم و در این مقاله قصد دارم مجموعه‌ای از تعاریفِ رهیاری (کوچینگ) را که در این مدت به آنها برخورده‌ام برای شما بیان کنم.
گوش دادن در سطحی که می‌توانید به دیگران کمک کنید تا معنی و مفهوم جدیدی را از یک گفتگو به دست آورند، گوش دادن فراتر از کلمات است. بنابراین شما می‌توانید به دیگران نشان دهید که آنها را شنیده‌اید.
هر انسانی می‌خواهد گوش داده شود، با این وجود آنها مشتاق هستند که شنیده شوند.
چهارمین کافه کوچینگ کانون یادگیری فردا در تاریخ پنجشنبه، ۲ شهریور ۱۳۹۶ در دفتر کانون برگزار شد. گزارش تصویری این رویداد را ببینید:
فردی با شنوایی طبیعی کامل در حالی که ذهنش متوجه موضوع دیگری است، چگونه می‌تواند نسبت به دنیای پیرامون خود ناشنوا شود؟ این پرسش تامل‌برانگیز که بی‌شک رویداد آشنا و ملموس زندگی روزمره محسوب می‌شود و همه ما به نوعی شاهد حضور پررنگ و محسوس آن در تجربه زیستی خود بوده‌ایم.
توجه به این نکته ضروری است که فضای کاری سازمان، انعکاس مستقیم رفتار رهبران و مدیران ارشد آن است. فضاي كاري مطلوب زماني قابل دست‌يابي است که تمامی پارادایم‌های جاری از نحوه‌ی ارتباط انسان با سازمان و رهبری تغییر یابد و این مهم به نوبه‌ی خود، نیازمند بازپنداری روش‌های مدیریت، جهت ايجاد پلی برای گذر از «انسان سازمانی» به «سازمان انسانی» خواهد بود.
ما همه دارای «جمله‌های پیش‌فرض زندگی»۲ هستیم که از مجموعه همین الگوهای ذهنی شکل گرفته و تمام مسیر زندگی ما را به‌وجود می‌آورند. مثلا یکی از مهم‌ترین جمله‌های پیش‌فرض زندگی من که در یک خانواده فرهنگی بزرگ شده‌ام این بوده که «آدم موفق کسی است که خوب درس بخواند، بعد دانشگاه برود، بعد شغل مناسبی پیدا کند با حقوق خوب و برای خانواده‌اش با خرید خانه و ماشین در مراحل بعدی، ویلا و سفرهای خوب، یک زندگی عالی بسازد.
